01.10.2023
Walczę z PiS od 2005 roku.
Pomagałem wtedy Henryce Bochniarz w Jej wyborach prezydenckich. Idealistycznie. Tłumaczyłem wtedy Jej i wszystkim, jakim zagrożeniem są Kaczyńscy – obaj. Intuicyjnie.
Zostałem zlekceważony i zignorowany. Bywa. Choć kilka lat później, kilka osób z Jej sztabu dzwoniło do mnie mówiąc „Miałeś rację”.
Te wybory prezydenckie wygrał Lech Kaczyński.
Potem chwila przerwy do 2015 roku.
Wtedy (sięgam do mojego folderu „Pamiętnik”) widzę to, co napisałem w 03.02.2017 roku:
Synteza.
Dyktatura PiS coraz szybciej zajmuje wszystko po kolei. Właśnie to robi, na naszych oczach. Codziennymi faktami. Ta dyktatura zrobi wszystko, aby władzy nie oddać. Nie chce jej oddać nigdy. Jak każda Dyktatura.
Za rok, dwa będzie za późno.
Władza Dyktatury będzie wtedy pełna i skuteczna. Nieusuwalna.
Demokratycznie się nie daje się zmienić Dyktatury – władzy.
Bo do wyborów za daleko. Dwa lata.
W międzyczasie Dyktatura przejmie wszystko.
Z „Demokracją” i „Dobrą Zmianą” na ustach. I większość elektoratu Dyktaturze wierzy i dalej będzie wierzyła.
Tak pokazuje historia Dyktatur.
Ludzie, żyjący w Dyktaturach, budzą się dopiero wtedy, gdy jest za późno.
Tak będzie i u nas.
Strajk powszechny przeciw Dyktaturze jest nierealny. Nie spotka się z poparciem. Inne czasy. A w prywatnych firmach się nie strajkuje.
Blokada jakichkolwiek budynków państwowych jest niezgodna z naszym, pokojowym sposobem myślenia i działania.
Spotka się też z siłowym odporem/działaniem Władzy, popartej przez jej zwolenników.
I nie z Obroną Terytorialną, ale ze zwykłymi ludźmi, dla których ta nasza i dzisiejsza Dyktatura jest tym, czego masowo chcą.
Palenie opon na ulicach i koktajle Mołotowa przeciw Policji? To najstraszniejsze, co można sobie wyobrazić.
A potem trupy na ulicach? Dla zmiany władzy?
Czy też trupy w wyniku prowokacji Władzy, aby Władzę utrzymać? Po trupach idąc łatwiej władzę utrzymać.
Policjanci to tacy sami ludzie jak my. Tylko w mundurach i na służbie. Niewinni i trzeba to pojąć. W dużej części są po naszej stronie. Nawet jak milczą w mundurach i wykonują rozkazy. Nie wolno nigdy z Nimi walczyć. Bardziej niż poważnie. Nie oni są Dyktaturą.
Marsze i demonstracje? Tak.
Choć ich efekt może być widoczny w wynikach wyborów po latach. A tych lat do czekania już nie mamy.
Pesymizm? Nie. Realizm.
Trzeba liczyć się z wygraną Dyktatury – PiS w następnych wyborach.
Tak jak żyliśmy dziesiątki lat w poprzednim ustroju.
I z tym poprzednim ustrojem, po tych dziesiątkach lat, wygraliśmy.
Mamy takie same problemy, jak inne demokratyczne kraje świata. USA, Węgry, Wielka Brytania, Francja itd.
Gdzie głupota, populizm, prostactwo, ciemnota zwycięża. Nie jesteśmy w próżni Dyktatury głupoty, chamstwa, kłamstwa i władzy za wszelką cenę.
Jesteśmy na początku koszmarnych zmian. Na świecie i u nas, w Polsce.
Czy mamy tyle czasu, jak kiedyś w znanej historii poprzednich Dyktatur?
Mamy i nie mamy.
Mamy czas, bo do wyborów dwa lata, a w Demokracji wolne wybory najważniejsze. Nie mamy, bo wiemy z historii, do czego Dyktatura, niezatrzymana, prowadzi.
Dyktatura wybrana w wyborach.
Więc może trzeba zaryzykować?
Aby Dyktatura nie rozpościerała swoich macek wszędzie. I nieodwracalnie.
Boję się tego, co mówię. O zaryzykowaniu zdecydowanych działań. Zanim będzie za późno.
Łatwo o tym mówić. Trudniej działać. Na ulicach z gołymi rękami. Naprzeciwko Państwu i demokratycznie wybranej Władzy. Która zawsze wpierw wygra. A na końcu przegra.
Nie boję się o siebie.
Boję się o przyszłość moich Dzieci i Wnuków. I o Waszą, którzy to czytacie.
Mnie już do wojska nie powołają. Nawet w razie wojny. Mówicie, że wojny nie będzie. Oby.
U nas w Polsce już jest wojna. Hybrydowa i domowa. Wojna bez zielonych ludzików. Wojna, na razie demokratyczna, ale domowa. Trwa i rozwija się.
O Polskę koszmaru PiS. Lub o Polskę naszych marzeń.
Wiem, po której stronie jestem. Tutaj, po stronie Polski Marzeń. I na Świecie też.
P.S historię zdjęcia i człowieka znam.
Może tym razem będzie lepiej?
Pewien młody lekarz rozpoczął pracę w pogotowiu. Wezwano go do rodzącej. Kiedy wrócił, starszy kolega pyta go jak mu poszło.
– Fatalnie! Dziecko niechcący zadusiłem szczypcami, matka wykrwawiła się na śmierć, a jeszcze machnąłem tak niefortunnie szczypcami że zabiłem ojca.
– Niech się kolega nie martwi, następnym razem pójdzie lepiej – pociesza starszy lekarz.
Po jakimś czasie młody lekarz znowu wyjeżdża do porodu.
– No i jak poszło? – pyta go starszy kolega.
– O, tym razem lepiej – ojca udało mi się uratować!
Dla mnie autorytetem był Stefan Bratkowski, człowiek zaangażowany w sprawy społeczne, z ogromną wiedzą i zdolnością analizowania i wnioskowania. Mogłam przyjmować do wiadomości, że ktoś się z nim nie zgadzał (takie jego prawo), ale z niesmakiem odbierałam krytykę w wykonaniu prof. Antoniego Dudka. Jego analizy były coraz mniej trafne, prognozy chybione, ale gdy dwa tygodnie temu (po całe drodze kampanijnej) stwierdził, że „Donald Tusk nie chce wygrać tych wyborów i robi ludzi w konia”, to już takie stwierdzenia w mojej głowie nie mieszczą się w ramach dopuszczonej w debacie politycznej różnicy zdań. Ja tego pojąć nie umiem.