(Fragmenty książki „Mity indyjskie”, która ukaże się w lipcu br. nakładem PIW)
1.
Mit to konfabulowana poezja, która jest nadbudową nad logosem czyli sprawozdaniem. Jeżeli rzeczywistość nie objaśnia się sama przez się, wtedy potrzebna jest fantazja. Obydwie metody – reportaż, czyli opowiadanie o faktach i mit czyli opowieść o świętych pra-cudach mówią o tym, co się stało, kto to zrobił i dlaczego, kto to widział i może zaświadczyć, że relacja jest prawdziwą, jakie tego są skutki i co z tego wyniknie.
W większości mitologii a więc w większości kultur opowieść o stworzeniu świata jest ekstrapolacją przemyśleń wynikających z obserwacji mikroświatów. W mitologii podstawową rolę odgrywa czas, czyli odpowiedź na pytanie: kiedy to się stało. Agencji Reutera wystarczy odpowiedź dzisiaj, we wtorek, historykowi – wczoraj (co może znaczyć zarówno w roku 1939 jak i w starożytności), geologowi – w plejstocenie, fizykowi – sekundę do minus 45 temu.
A zatem czas to konstrukcja myślowa oznaczająca przemijanie…
Poniżej znajduje się pełny tekst w formacie pdf. Można czytać w witrynie, można pobrać na własny komputer.