Największy satelita z serii Cartosat 2, produkcji indyjskiej, waży 727 kg. Pozostałe o wadze od 1 do 4 kg określone zostały w komunikacie jako nano-satelity. Komunikat mówi o ich kartograficznych funkcjach i zadaniach.
Naukowcy indyjscy odpalają rakiety nośne mniej więcej raz na miesiąc. Misja księżycowa związana z lądowaniem Indusa na srebrnym globie zaplanowana została na rok 2020 i jest odpowiedzią na informację identycznej treści, jaką podano o zamiarach chińskich w Pekinie.
Rozwój badań kosmicznych, które wprowadziły Indie do ścisłej czołówki potęg światowych, budzi zdumienie ich szybkością i skutecznością. W połowie lat osiemdziesiątych rakiety nośne zamiast na orbicie umieszczały satelity dość często w wodach Zatoki Bengalskiej. Dziś Indie oferują usługi transportowe jako posiadacz jednego z kilkunastu czynnych w świecie kosmodromów, przy czym poza naukowymi pełni on także, jak każdy taki poligon, zadania wojskowe, żeby nie powiedzieć – bojowe. Lokalizacja kosmodromu Shriharikota na południowym wschodzie kraju, a więc z dala od Pakistanu i Chin, jest jednak raczej czynnikiem uspokajającym jeśli chodzi o strategiczne intencje Indii.
Krzysztof Mroziewicz
PS
Z przyczyn technicznych lokalizuje się “kosmodromy” jak najbliżej równika.