06.11.2021
Bieda obraziła się na Nędzę, więc mieszkańcy tej krainy ustalili, że musi się odbyć pojedynek na cepy, kłonice i maczugi. Bieda była to blisko spokrewniona z Niedolą arystokratka o liberalnym umaszczeniu. Nie mogła pogodzić się z faktem, że o Nędzy, pospolitej wiedźmie z marginesu, zaczyna się mówić coraz więcej.
Co prawda w rankingach popularności nadal spadało się jej co tchu, tak, że nie nadążała się podnosić, ale coraz częściej słyszało się głosy, że w następnych wyborach pokaże, ujawni i udowodni. Co mianowicie pokaże i co udowodni, nie precyzowano.
I, chwalić Boga, że ani trochę nie precyzowano, ponieważ posługiwanie się konkretami nie należało do mocnych stron obu tych pań; pod względem mataczenia niczym się nie wyróżniały. Tak czy inaczej, blady strach padł na obecnych i byłych aparatczyków, bo w razie zmiany politycznych zefirków, mogli spodziewać się sprawiedliwej pomsty pozostałej, jeszcze nieskorumpowanej części elektoratu.
Na razie jednak działo się po staremu: podczas gdy Nędza rosła w siłę i wirtualny dostatek, Biedę trapiła zawiść.
O Nędzy i jej kretyńskich poczynaniach dosłownie było wszędzie; media rządowe zabijały się o przeprowadzenie z nią wywiadu, a stacje radiowe pchały się do niej z uniżonymi prośbami o wystąpienie choćby w “Śniadaniu na dobranoc”. Krótko mówiąc, publikatory te, wyposażone w instrukcje posługiwania się dobrym słowem, organizowały przetargi na jej obecność w programie.
Bieda, dotychczas niekwestionowana przodownica wszystkich tabel z nieszczęściami, omdlewała z wściekłości i ze zgrozy zaszyła się w najdalszy kąt. Moda na atrakcyjność Nędzy zaczynała ją męczyć. Kiedy otwierała telewizor, z diabelskiego pudełka wyskakiwała skwaszona fizjonomia Nędzy w koloratce.
Czołowy osioł zajmujący się nieróbstwem oraz doradztwem finansowym dla samobójców orzekł, iż do roli sędziego najbardziej pasuje mu bliski krewniak towarzysza Głupawki, zasłużony frajer pompka z pierwszych stron toaletowego pisma.
Dodał, że ma cykora, gdy pomyśli, co to będzie, jak w pojedynkowym ferworze, bez pozwolenia odstrzelą sobie coś na kształt rozumu (jakby nie rzec, bohaterkami honorowej nawalanki były dwie pierwsze damy zadupia)!
Oznajmił też, że w trakcie medytacji o niczym szczególnym doszedł do wniosku, iż rozgrywkę należy odbyć w atmosferze przyjaźni, a także ogólnie przyjętej niezgody. Powinna też mieć godną oprawę propagandową. Oczywiście, przy odpowiednio zabezpieczonej obecności przeszkolonego arbitra. Natomiast wynik pojedynku winien być odgórnie przesądzony i odnotowany w odpowiednich raptularzach z wszelkimi szykanami.
Jak zdecydowano, tak postąpiono i przeprowadzony plebiscyt wykazał, że bijatyka jest najlepszym sposobem okazywania sympatii. A krwawa jatka połączona z pokazami latających tasaków, to CZYSTA MIŁOŚĆ.
źródła obrazu
- jastrzab: BM
