13.08.2024
Majsterkowicz
Malowanie ścian w mieszkaniu to zajęcie nie wymagające jakichś specjalnych zdolności manualnych. Wystarczy podstawowe zaznajomienie się z rodzajami farb, przydatnymi do określonych podłoży i poznanie najprostszych narzędzi koniecznych do wykonania takiej pracy. Wszelkich potrzebnych informacji uda się pozyskać od sprzedawcy bogatego asortymentu, a także z instrukcji zawartych na opakowaniach farb. Można również posiłkować się wiadomościami wyszukanymi w Internecie. Wykonując taką pracę we własnym zakresie oszczędza się na kosztach, jakie są dość znaczące w przypadku zlecenia podobnych robót renowacyjnych firmie usługowej.
Do niedawna najczęściej występującym podłożem w praktyce malarskiej były tynki na spoiwie wapiennym, cementowo wapiennym i cementowym – stosowane do wyprawy ścian i sufitów. Obecnie, w budynkach wznoszonych metodami uprzemysłowionymi, bezpośrednim podłożem malarskim są powierzchnie betonowych elementów, tworzących m. in. ściany wnętrz mieszkalnych.
Tynki ścian i sufitów na spoiwach wapiennych i cementowych, jak również powierzchnie betonowych elementów stanowią dobre podłoże pod farby np. wodorozcieńczalne, olejne, pewne rodzaje lakierów i emalie. Ze względu jednak na niektóre właściwości tych materiałów malarskich, podłoża wymagają starannego przygotowania ich nawierzchni i przeprowadzenia m. in. takich czynności jak neutralizacja odczynu alkalicznego, reperacja wad i uszkodzeń, usunięcie zanieczyszczeń, zmniejszenia nasiąkliwości itp. Zazwyczaj od starannego przygotowania podłoża w znacznej mierze uzależniona jest jakość powłoki malarskiej.
Przed przystąpieniem do malowania należy obliczyć powierzchnie, jakie mają być przeznaczone do krycia farbą. Od ogólnych powierzchni ścian i sufitów trzeba odjąć miejsca zajęte przez okna i drzwi. Mając już takie dane można udać się do marketu z materiałami malarskimi i po uzyskaniu niezbędnych informacji od sprzedawcy o asortymencie farb przydatnych do podłoża naszych ścian dokonać zakupu. Sprzedawca poinformuje również jakimi farbami wystarczy kryć ściany i sufity jednowarstwowo, a jakimi dwoma lub nawet kilkoma powłokami. Sprzedawca, doradzając, będzie umiał też odpowiedzieć na następujące pytania:
– czy skoro malowanie naszych ścian i sufitów ma być wykonane na starych powłokach malarskich i jakich, w związku z czym czy trzeba będzie zdjąć (zeskrobać) dotychczasowe powłoki malarskie, czy też można będzie je kryć nowymi farbami bez wykonania tej czynności?,
– jakich farb najlepiej użyć do podłoża bardzo gładkiego, jeszcze surowego,a jakich do już uprzednio krytego (jakimi) materiałami malarskimi?,
– jaka farba wymaga wcześniejszego nałożenia na danego rodzaju ścianę specjalnego podkładu?,
– jakiego wałka malarskiego wybrać z mnogiego asortymentu tych narzędzi?
Należy pamiętać, że do malowania surowych ścian tynkowych czy betonowych lub z przygotowaną na nich tzw. gładzią gipsową zużywa się co najmniej dwukrotnie więcej wyrobów malarskich niż przy malowaniu gładkich, już uprzednio krytych farbami.
Prace przygotowawcze należy rozpocząć od usunięcia sprzętów i dokładnego okrycia pozostawionych mebli papierem pakowym lub folią. Powierzchnie materiału okrywającego meble praktycznie lepiej jest posklejać ze sobą taśmą samoprzylepną. Trzeba pamiętać o podobnym zabezpieczeniu kaloryferów. Przestrzeń podłóg – parkiet, wykładzina dywanowa, panele – powinna być całkowicie, dokładnie zakryta. Podobne zabezpieczenia należy zastosować kryjąc listwy przypodłogowe, okna, parapety i drzwi z ich obramowaniem.
Do malowania powierzchni ścian i sufitów warto przygotować odpowiednią ilość farby, zapewniającą całkowite, jednorazowe lub kilkakrotne krycie podłoża. Przestrzeganie tego warunku jest konieczne, jeżeli chcemy uniknąć kłopotu przy ewentualnym późniejszym dorabianiu farby ze zmieszanych dwóch lub więcej jej kolorów. Przed przystąpieniem malowania należy też zastanowić się czy w pomieszczeniu nie trzeba zmienić toru przewodów lub wprowadzić w ściany kołków rozporowych z wieszakami do umocowania na nich np. obrazów. Te ewentualnie wynikłe czynności należy wykonać na wiele godzin przed pierwszym pociągnięciem pędzla czy wałka malarskiego. Malowanie zawsze trzeba zaczynać od krycia sufitu. W przeciwnym razie pomalowane wcześniej ściany ulegną zachlapaniu farbą sufitową. Tynki surowe, gładzone i filcowane, powierzchnie betonowe powinny być zmiecione w celu usunięcia z nich pyłów, czy nawet drobnych ziaren piasku. Do wykonania tej czynności najlepiej użyć odkurzacza. Szczotka-zmiotka, ścierka takiej pracy nie czynią w sposób dokładny, mogą część zanieczyszczeń pozostawić lub przenieść je z jednego miejsca na inne.
Nakładanie farby wałkiem malarskim daje znacznie szybsze i ekonomiczniejsze oszczędniejsze efekty niż przy malowaniu pędzlem: farba nie jest marnotrawiona bezużytecznym rozchlapywaniem. Wałki głównie się nadają do malowania dużych powierzchni. Szczególnie są przydatne osobom niedoświadczonym do takiej pracy. Narzędzie to nie nadaje się do malowania detali, np. sztukaterii, ozdobnych, trudniej dostępnych zakamarków czy malowania mebli. Przy malowaniu ścian i sufitów sprawdza się znakomicie.
Wałek malarski to rolka pokryta specjalnym tworzywem, tzw. osłoną, która wchłania część farby, a pozostałą jej część pozwala przenosić na powierzchnię. Rolka zamocowana jest na pręcie, zwanym też ramą, który łączy się z uchwytem. Rama jest elementem wielokrotnego użytku, natomiast osłona, jeśli jest intensywnie eksploatowana, powinna być wymieniana co jakiś czas. Nie zawsze bowiem udaje się zmyć z niej resztki farby. Jeśli rolka jest określona przez producenta jako jednorazowa, należy wyrzucić ją po jednym malowaniu i zastąpić nową.
Andrzej Markowski-Wedelstett
Jako wszechstronnie i gruntownie wykształcony na warszawskiej ASP rzeźbiarz i „spolitechnizowany” już wcześniej w „Domu Kultury”, na ul Konopnickiej 6. niewiele znajduję w Twoich tu publikacjach nowego. Jednak uważam je za bardzo pożyteczne. Bo wśród znajomych cieszę się kłopotliwą sławą jako „złota łapka” i częstemu prośbami o pomoc we wkręceniu kołka w ścianę. A jeśli idzie o te wałki : – zdumiał mnie kiedyś mój ojciec . Pan profesor ordynaryjny na dwu uniwersytetach ustawił drabinę, wziął wiadro klejowej farby, ławkowca, pomalował sufit, potem odsunął meble na środek i poleciał ściany (te przyścienne listwy zasłonił szmatami.). Nie osłaniał podłogi ani siebie. Malował w normalnym, codziennym ubraniu. Skąd miał taką umiejętność ? Armia polska. Jak był w Podchorążówce, już jako inż. arch. wysłali go na Podhale jako nadzór jednej ich budowy. To on się przy okazji jeszcze i tego nauczył. No ale on był geniusz.
Popieram słuszną misję – AG