22.04.2021
Pisałem już o konieczności organizacji na znaczną skalę rehabilitacji pocovidowej. Trochę się już o tym mówi, ale robi znacznie za mało. Jest już trochę takich ośrodków prywatnych, płatnych, ale z państwowymi, działającymi na NFZ, bryndza.
Tymczasem problem jest poważny. Według tego, co słyszę od lekarzy, ok. 30% osób, które przeszły COVID-19, wymaga kilkumiesięcznej rehabilitacji. Według badań norweskich może to trwać nawet 8 miesięcy. U ok. 10% ozdrowieńców szkody na zdrowiu po tej chorobie mogą utrzymywać się do końca życia. Możemy więc mieć dziesiątki tysięcy (lub więcej) ludzi przez dłuższy czas niezdolnych do pracy, wymagających opieki i zabiegów. To już jest zjawisko nieobojętne dla gospodarki i finansów wielu rodzin.
Problem jest poważny także dlatego, że niemal każdy z ozdrowieńców ma nieco inne objawy, choroba u każdego co innego zniszczyła. Inny problem to brak kadry do tej pracy i to nie tylko z powodu braków kadrowych służby zdrowia, ale także z powodu niemal niezbadanej choroby, której medycyna dopiero się uczy. Ludzi kierunkowo przeszkolonych do takiej rehabilitacji praktycznie nie ma.
A jak w praktyce to wygląda? Opowiem na własnym przykładzie, ale pamiętajmy, że ludzi w podobnym stanie są tysiące.
Jestem pięć tygodni po wyjściu ze szpitala i dwutygodniowej rehabilitacji narządów ruchu. Początkowo w ogóle nie chodziłem samodzielnie. Nawet z pomocą drugiej osoby i z chodzikiem cztery razy się przewróciłem i raz nieźle potłukłem. Pierwszej nocy w domu spadłem z łóżka. W tej chwili chodzę, ale nadal nie jest to chodzenie normalnym krokiem. Mięśnie są nadal bardzo słabe i niemal cały czas bolą. Wejście na schody to nadal duży wysiłek. Mam trudności ze schylaniem się. Moja choroba trwała łącznie cztery miesiące. Najpierw borelioza, od października do końca stycznia, a później COVID-19 do 17 lutego. Straciłem 23 kilogramy wagi, ponad ¼ masy ciała.
Powiecie: „no, ale to dwie choroby”. Tak, ale kto w moim wieku ma jedną? Ale wracajmy do skutków. Mięśnie rąk nadal mam bardzo słabe. Jedną ręką nie podniosę więcej niż 5 kilogramów (wcześniej ćwiczyłem sztangietkami po 10 kg). Tak jest praktycznie ze wszystkimi mięśniami. Objawy, które znacznie ustąpiły po tych pięciu tygodniach to: suchy covidowy kaszel, znaczna duszność, konieczność wspomagania się tlenem, opuchlizna podudzi, zawroty głowy, bezsenność. Poprawił się oddech, ale do normy trochę brakuje.
A co zostało? Ogólne osłabienie, męczliwość przy niemal każdej czynności, bóle mięśni, drżenie rąk (początkowo nie mogłem nawet utrzymać kubka z herbatą), drętwienie stóp i dłoni.
Zatrzymajmy się na tym ostatnim. Źle chodzę i nie mogę prowadzić samochodu, bo mam bardzo osłabione czucie w stopach (nie czuję podłoża, nie czuję, czy dotykam stopą pedału, czy obok). Bardzo osłabione czucie w palcach utrudnia mi nawet pisanie na klawiaturze (muszę patrzeć na klawiaturę i co chwila poprawiać litery, które się nie wbiły). O pisaniu odręcznym nie ma mowy.
Ale to nie wszystko. Mam zaburzenia wzroku. Gdy patrzę dłużej niż kilkanaście sekund w jedno miejsce, zaczynam widzieć nieostro. Wystarczy zamknąć oczy na sekundę i znów widzę ostro. Prawym okiem widzę gorzej, niż lewym, a było tak samo. Mam bardzo osłabiony słuch. Będę musiał (chyba) nosić aparat słuchowy. W ogóle nie mam apetytu. Jem „przez rozum”, bo trzeba. Nie miałem całkowitej utraty smaku, ale prawie nie czuję ostrych przypraw (które bardzo lubię).
No to te najważniejsze. Napisałem o sobie, ale przypominam, że ludzi w podobnym stanie są tysiące, a rehabilitacja części z nich może trwać lata. Państwo ma psi obowiązek się tymi ludźmi zająć, ale z tego, co widzę, to ma nas wszystkich w … Liczy się tylko „sukces”.
Który Morawiecki ogłasza co kilka dni, podczas gdy ponad 600 osób dziennie umiera i z każdym dniem przybywa nie tylko chorych, ale także pocovidowych kalek.
Współczuję partii lub koalicji, która przejmie rządy po Zjednoczonej Hołocie, bo przejmie kraj w stanie katastrofy, a to, co opisałem, to tylko jeden z jej elementów.
Krzysztof Łoziński
Emeryt
Ur. 16 lipca 1948 r., aktywista wydarzeń marca 68. Były działacz opozycji antykomunistycznej z lat 1968-1989, wielokrotnie represjonowany i dwukrotnie za tę działalność więziony.
Członek Honorowy KOD i NSZZ „Solidarność”
Udanego powrotu do zdrowia i sprawności !
Dodam, że często pojawiają się powikłania neurologiczne. Dobrze mi znany w miarę młody (no, przed 40) bystry człowiek przeszedł covid stosunkowo łagodnie, ale zaobserwował u siebie „utratę dowcipu”. Niedawno bardzo bystry, piszący żartobliwe wierszyki okicznościowe i syliący nimi, jak z rękawa, teraz potrzebuje chwili by zrozumieć żart. Boi się, że w pracy czegoś nie skojarzy odpowiednio i ma nadzieję, że to przejdzie.
PL po rządach Polskiej Zjednoczonej Prawicy Religijnej będzie masą upadłościową ( z astronomicznym długiem ) , z roszczeniowym pisowskim elektoratem , który nie zaakceptuje żadnego zaciskania pasa…
Życzę sprawnego i pomyślnego powrotu do zdrowia!
Polska przoduje w świecie jeśli chodzi o śmiertelność na covid. To jest chyba powód do tej dumy, o którą naszym rządzącym chodziło…
W tekście jest istotna pomyłka. Napisałem, że jestem pięć tygodni po wyjściu ze szpitala. Nie pięć lecz dziewięć, ponad dwa miesiące.
Cierpliwości panu nie brakuje szanowny panie, to już wiemy;)
Wszystko powróci do normy. Dożyje pan w dobrym zdrowiu i będzie świadkiem upadku najgorszego rządu w powojennej historii. Serdecznie Panu tego życzę.