29.09.2022

Zmarł Tomasz Wołek, były redaktor naczelny „Życia Warszawy”. Był jedną z trzech osób, które pojechały złożyć hołd dyktatorowi generałowi Pinochetowi. Nawet zabrali ze sobą prezent dla generała – ryngraf. Był ich bohaterem, bo zwalczał „lewicowców”, pozwalając ich mordować swoim służbom. Widocznie według nich słowa Biblii „nie zabijaj” nie odnoszą się do ludzi o poglądach lewicowych.

Śmierć Wołka przypomniała mi, jak zwalczano przeciwników politycznych jeszcze w czasach przedpisowskich.

Za czasów prezydenta Kwaśniewskiego, tuż przed wyborami, dziennikarze „Życia” opublikowali artykuł „Wakacje z agentem”, gdzie napisali, że prezydent spędził wakacje w tym samym domu wczasowym co rosyjski agent Ałganow. Niby nic specjalnego z tego nie wynika, ale insynuuje się różne świństwa. Kwaśniewski pozwał redakcję do sądu. Wykazał, że to nieprawda, pokazał dowody, że w tym czasie był za granicą, pokazał kwity z zakupów, jakie tam robił itd. Świadkowie redakcji okazali się kłamcami. Ale oskarżyciele się nie wycofali. Po dłuższym czasie sąd orzekł, że dziennikarze wykazali rzetelność w zbieraniu materiałów, są więc w porządku, chociaż nie napisali prawdy. 

Warto przypomnieć prowokację z oskarżeniem premiera Oleksego o współpracę z rosyjskim wywiadem, po to, żeby obalić lewicowy rząd i nie dopuścić do wygranej Kwaśniewskiego w wyborach prezydenckich. Wykazano bezpodstawność zarzutów, ale Oleksy stracił stanowisko. A prezydent Wałęsa odznaczył organizatorów tego przekrętu.

Pamiętamy prowokację wymierzoną przeciw Włodzimierzowi Cimoszewiczowi, która spowodowała jego wycofanie się z wyborów. Zamieszani w nią byli politycy PO.

Teraz wielu bohaterów tych wrednych działań oburza się na działania PiS i walczy o praworządność. Faktycznie, PiS mocno przegiął, teraz jest gorzej.

Przypomina się anegdota o pewnym bogaczu, który był wyjątkowym draniem, zdziercą i skrzywdził wielu ludzi. Kiedy zmarł, nikt nie chciał wygłosić mowy na jego pogrzebie, gdzie przecież trzeba wspomnieć coś pozytywnego o zmarłym. W końcu pewien gość zgodził się przemówić. Powiedział: „Wiecie, jaki był Natan. No to jego brat jest jeszcze gorszy”.

* * *

Wciąż aktualne.

Z książki Stanisława Cat–Mackiewicza „Stanisław August”:

– Ciekawe jest, że Polska – dająca sobie Rosji narzucać prawa, królów i politykę – nie uznawała tytułu cesarskiego, przywłaszczonego sobie przez Piotra Wielkiego, i wciąż nazywała cesarzy rosyjskich tylko carami, co ciągle budziło różne komplikacje, najzupełniej zbędne. Ale tak u nas stale – hierarchia ważności spraw politycznych stoi zawsze na głowie, poświęca się sprawy najważniejsze dla spraw w ogóle niemających żadnego znaczenia, dla jakiegoś głupiego frazesu.

– Z listu ambasadora rosyjskiego w Polsce Stackelberga: „Wolność polska zawsze skierowana w dziedzinę wyobraźni… przyzwyczaiła naród do kultu działań zewnętrznych”.

– Gest, frazes cenimy więcej niż rzecz samą. Gest i frazes w obronie Polski cenimy bardziej aniżeli obronę Polski.

* * *

* * *

Antoni Macierewicz otrzymał Order Orła Białego w 46. rocznicę założenia KOR. Warto wymienić inne honory, które spotkały AM.

Odznaczenia i ordery:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1990 r. przez Prezydenta RPO na Uchodźctwie.
• Odznaka honorowa „Husarz Polski”, 2006 r.
• Odznaka honorowa „Medal Honorowy za zasługi dla Żandarmerii Wojskowej” 2016 r.

Nagrody i wyróżnienia:

• Tytuł „Człowieka Roku 2010” przyznany przez „Gazetę Polską”.
• Nagroda Grzegorza I Wielkiego przyznana przez czasopismo „Niezależna Gazeta Polska – Nowe Państwo”, 2012 r.
• Medal Przemysła II, 2013 r.
• Nagroda Patrioty Roku im. Kazimierza Odnowiciela przyznana przez środowisko wydawnictwa Biały Kruk, 2016 r.

* * *

* * *

Na okupowanych terenach Ukrainy przeprowadzane są referenda za przyłączeniem tych terenów do Rosji. Co może zrobić Ukraina? Najlepiej by było, gdyby na terenie kraju przeprowadzić referendum za przyłączeniem do USA. Mogłoby być jak w starej anegdocie:

– Sachalin?

– Tak, tak, Sachalin.

– Co u was nowego?

– W powszechnym tajnym głosowaniu postanowiliśmy przyłączyć się do Japonii.
– A czy ktoś się sprzeciwia?

– Niestety, Japonia zaprotestowała…Ale już za późno… Przyłączyliśmy się.

PIRS