13.02.2019
Tytuł opatrzyłem po namyśle znakiem zapytania, bo nie jestem pewien, czy w istocie wydarzy się coś, co będzie przypominało sądne dni, czyli właśnie radykalny namysł nad stanem moralnym najważniejszych instytucji Kościoła katolickiego.
W każdym razie najnowsze publikacje wyraźnie zachęcają do takich apokaliptycznych przepowiedni. Dwie z nich omawia brytyjski dziennikarz Christiopher Lamb na łamach katolickiego tygodnika „The Tablet”. Korzystam z jego ustaleń, czekając na możliwość przeczytania tych książek, które w istocie zapowiadają się ciekawie
Jedna to właśnie Dzień sądu („Il Giorno del Giudizio”) autorstwa dwóch najwybitniejszych bodajże dzisiejszych watykanistów Andrea Tornielli i Gianni Valente. Ich książka, jak na razie dostępna tylko w języku włoskiem rzuca sporo światła na awanturę wywołaną listami byłego nuncjusza w USA, abpa Vigano, który domagał się dymisji papieża Franciszka.
Jednym z głównych bohaterów książki Tornielliego i Valente jest abp McCarrick, który zrobił nadzwyczajną karierę dzięki poparciu, jak to nazywają autorzy – „apartamentów”, czyli dzięki papieżowi Janowi Pawłowi II i jego najbliższym współpracownikom, a zwłaszcza dzisiejszemu kardynałowi Stanisławowi Dziwiszowi.
Tornielli i Valente piszą o tym, jak bardzo Jan Paweł II był pod wrażeniem McCarricka w czasie swojej wizyty w 1995 w USA, która zaczęła się w Newark, gdzie McCarrick był wówczas biskupem. Znał trochę język polski, gdyż dwa lata pracował z imigrantami z Polski. Jego doktryna nie budziła żadnych wątpliwości, on też był razem z papieżem na spotkaniu z ówczesnym prezydentem Billem Clintonem.
Warto przypomnieć, że Franciszek nie skomentował ówczesnych rewelacji Vigano i zachęcił dziennikarzy do badania sprawy. Ta książka to właśnie wynik dziennikarskiego śledztwa. Zdaniem Franciszka „prawda jest pokorna i milcząca, prawda nie robi zgiełku”. A ludzie szukający skandalu, to ludzi wprowadzający podziały.
Druga to W szafie Watykanu („In the Closet of the Vatican”), autorstwa francuskiego socjologa i dziennikarza Frederica Martela. Według jego ustaleń 80 procent księży pracujących w Rzymskiej Kurii to geje.
Jego ustalenia to wynik czterech lat pracy. Martel sam jest człowiekiem niewierzącym i otwartym gejem. Na potrzeby książki przeprowadził 1500 rozmów z 41 kardynałami, 52 biskupami i prałatami, z 45 nuncjuszami i różnej rangi dyplomatami, z, 11 członkami szwajcarskiej gwardii papieskiej i z ponad 200 księżmi i klerykami. Recenzent nie wspomina o polskich wątkach w książce Martela, ale zapewne znajdzie się ich tam wiele. W szafie Watykanu zostanie opublikowana 21 lutego w 8 językach, a jej prapremiera światowa zbiegnie się z otwarciem szczytu na temat pedofilii w Kościele.
Jednak niezależnie od tych publikacji i wielu innych, które jeszcze się pojawią, warto przypomnieć fragment z listu Franciszka, jaki wystosował do wszystkich katolików w sierpniu 2018 roku:
Cierpienie tych ofiar to skarga, która wznosi się do nieba, dotykająca duszy, która przez długi czas była ignorowana, ukrywana lub wyciszana. Ale ich wołanie było silniejsze niż wszystkie środki, które próbowały je uciszyć, a jednocześnie udawały, że je rozwiązują decyzjami, które jeszcze powiększyły ich powagę, popadając we współudział. Wołanie, które Pan wysłuchał, ukazując nam, po której stronie chce być. Kantyk Maryi się nie myli i stale na przestrzeni dziejów szepcze, że Pan pamięta o obietnicy, jaką złożył naszym ojcom: „Rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił” (Łk 1,51-53), i jesteśmy zawstydzeni, gdy uświadamiamy sobie, że nasz styl życia zaprzeczał i zarzecza temu, co odmawiamy naszym głosem.
Osobiście uważam, że niezależnie od tego, czy w Watykanie pracuje 80 procent gejów i niezależnie od tego, jak wielu z nich jest seksualnie aktywnych, to jednak nie oni powinni zajmować opinię publiczną w dniach zbliżającego się szczytu, ale właśnie ofiary nadużyć seksualnych kleru.
Choć naturalnie dobrze by się stało, gdyby zarówno papież, jak i jego doradcy przestali dyskryminować gejów – choćby z tego powodu, że tak wielu z nich jest częścią watykańskiej biurokracji.
